Zo’n 10 jaar terug leerde ik van mijn eerste trainer dat een onuitgesproken verwachting gelijk staat aan een geplande teleurstelling. Toen nog dacht ik daar anders over. Immers, van sommige zaken mag je toch best een verwachting hebben? Als je iemand gedag zegt, of iets aan iemand vraagt. Als je op een zebrapad stapt, als je de lichtschakelaar aanknipt of als je omhoog kijkt. Het zijn allemaal verwachtingen waar je toch niet echt teleurgesteld in wordt doorgaans… toch?
Maar dat is het ‘m juist. De vraag is of je er inderdaad van mag uitgaan dat alles gaat zoals je verwacht. Niemand is je namelijk verplicht te antwoorden – het is sociaal wenselijk. Een auto hoeft niet voor je te stoppen als je je voet op een zebrapad zet (je geeft alleen aan dat je wilt oversteken; het is niet verplicht om direct te stoppen) – ook dit is sociaal wenselijk dat de automobilist stopt. Een lamp kan kapot gaan, en zelfs de hemel ziet er niet altijd blauw uit.
Maar wat als we het hebben over verwachtingen tussen mensen? Nog niet zo lang geleden vertelde mij moeder dat een cursist van haar in een gesprek aangaf dat met de komende jaarwisseling zij haar kleinkinderen op 1 januari verwachtte. De vraag van mijn moeder was: ‘heb je ze dat laten weten?’ – Haar antwoord was ‘nee’.
Hoe kan een ander aan een verwachting voldoen als je hem niet kenbaar maakt? Niemand is in staat tot het lezen van gedachten, althans niet in mijn kennissenkring. En al zou er iemand zijn die dat wel kan, dan nog vraag ik me af of die persoon dat de hele tijd kan!
Binnen deze context is een verwachting een geplande teleurstelling. Want juist omdat je de verwachting niet kenbaar maakt, kan de ander hier ook niet aan voldoen, en plan je als het ware in om teleurgesteld te worden in je verwachting.
Daarom is het goed om je verwachtingen naar anderen uit te spreken.
Verwacht overigens niet altijd een confirmatie van je uitgesproken verwachting. Het is nog altijd aan de ander om te bepalen of hij/zij aan je verwachting wilt voldoen. De ander heeft vooralsnog het recht om niet mee te gaan in je verzoek. Waak er dus ook voor dat als je een verwachting uitspreekt, je niet verwacht dat de ander erin meegaat.
Er is één zekerheid, die vooralsnog aan de verwachting ervan. En dat is dat we allemaal een keer onze laatste adem uitblazen. Wellicht dat ook dat over twintig of dertig jaar is veranderd, maar tot die tijd is dit de enige verwachting waaraan voldaan zal worden. Uitgesproken of niet. Wat de rest betreft, het is goed om zaken helder te krijgen. Spreek verlangens en verwachtingen uit, maar blijf ook open staan voor de reactie van de ander. Wees nieuwsgierig en verwacht niet altijd dat er wordt voldaan aan je verzoek.
Oh, en nog een verwachting waaraan voldaan kan worden: er volgt hierna nog een blog 🙂
Op ons succes!
Robert
Waar
[…] Emotionele chantage wil zeggen dat anderen inspelen op je gevoel om toch te krijgen wat ze van je verlangen – het verlengen of verwijderen van je grens die je voor jezelf hebt gesteld en kenbaar hebt gemaakt aan de anderen (als je dit nog niet hebt gedan dan is het raadzaam om dit kenbaar te maken. Lees hiervoor mijn artikel over verwachtingen en teleurstellingen). […]
En daar heb je dus het verschil: als vrouw zijnde denk ik dan; maar dat voel je toch wel aan? (Emotie dus) terwijl de man dan zegt: nee, vraag het dan gewoon (ratio).
Zou het hele man/vrouw, mars/venus verhaal dan voornamelijk gaan over verwachtingen? Ik voel een bestseller aankomen! 😉
En wat verwacht jij dan eigenlijk 🙂
Nee grapje, de waarheid hierboven natuurlijk, maar toch, sommige verwachtingen hoeven niet perse uitgesproken worden, soms kun je best ‘verwachten’ dat iemand dat, zonder woorden, ook kan voelen! Intuitie, empatisch vermogen, of gewoon je inleven in de ander….
…en dan hebben we ook nog het verheugen op 🙂
Ik als controlfreak ben een echte scenario denker, ik speel altijd alle mogelijke filmpjes in mijn hoofd af..ook de leuke filmpjes waar ik me dan ontzettend op verheug!
Bo’tje