Bewust Zijn Over Je Bewustzijn

Vandaag, een normale zaterdagmiddag in Haarlem Centrum, liep ik naar een vriend toe die in de Grote Houtstraat woont. Vanaf mijn woning, zo’n tien minuten buiten het centrum, merkte ik al lopend op dat ik me minder op mijn gemak voelde komen. De drukte, en helemaal op een zaterdag middag nam als een opstopping op de snelweg langzaam maar zeker toe, met hier en daar wat winkelend publiek in de meer afgelegen straatjes, tot de plaats delict in de hoofdstraat.

Ik voelde de spanning en de druk om me heen en in me toenemen en ik versnelde mijn pas. Vlak voor aankomst even bellen om te zeggen dat ik er ben, zodat de deur automatisch opengaat op het moment dat ik ervoor sta. Een diepe zucht ontsnapt mijn mond en ik ben blij dat ik ben waar ik wezen moet.

Eenmaal bij aankomst merk ik dat de vriend in ook hetzelfde spanningsveld zit. ‘Ik heb net boodschappen gedaan, maar het was ook echt alleen maar heen en terug, met oogkleppen op.’ Ik heken me direct in zijn verhaal.

Om beiden te ontspannen, heeft hij een relaxed muziekje opstaan, iets wat me al snel opvalt. Langzaam maar zeker voel ik dat mijn spanning afneemt. Een kopje Japanse thee en een paar gesprekken later is de rust teruggekeerd.

Wat ik vaak merk, zeker als ik bij deze vriend ben, is het detail waarin hij treedt, met name over muziek heeft. Ik dwing mezelf om gefocust te blijven, omdat ik graag ook in het gesprek betrokken wil blijven, maar ook omdat ik hiermee mezelf train om bewuster in mijn leven wil staan.

Verschillende artiesten klinken over zijn speakers en het verbaast me hoeveel hij van elk van deze artiesten afweet, als bank, maar ook als individu; welke gitarist ook nog in andere projecten heeft meegespeeld, en welke invloeden bands van anderen hebben gehad om hun specifieke muziek te maken. Eén van de bands die voorbijkomt is ‘Nick Cave & The Bad Seeds. Hoewel ik bijna nog niks afweet van deze band (op het nummer ‘Where the Wild Roses Grow’ met Kylie Minogue na helemaal niks zelfs) vertelde en zong mijn vriend de lyrics van verschillende nummers mee.

‘Er is zelfs nog een nummer van ze dat goed zou passen bi je blogs’, zegt ‘ie even later. ‘Ik kan het je wel uitleggen, maar het is beter als je het hoort. Terwijl hij het nummer ‘Sadly by Her Side’ laat afspelen zingt hij al vertellende het verhaal dat vol beeldspraak zit en een gesprek beschrijft tussen een man en een vrouw en de manier waarop je naar de wereld kijkt; positief of negatief. Pas aan het einde van het liedje snap ik de titel.

Na nog een uur bedank ik mijn vriend voor zijn gastvrijheid en de thee, en loop ik langzaam de poort uit, tot de deur met de zoemer. Ik blijf even staan om mijn oordopjes te ontwarren en aan te sluiten op mijn telefoon, ter voorbereiding op de drukte van de hoofdstraat.

Mijn eerste reactie nadat ik de deur opentrek, is ‘Wow!’. In een moment voel ik de spanning weer terugkomen en terwijl ik de deur laat dichtvallen en een paar stappen neem, besluit ik zo snel mogelijk een afslag te nemen en een rustiger straat in te gaan.

Halverwege het zijstraatje bedenk ik me dat deze route voor mij niet gunstig is, omdat ik dan omloop, en ik besluit terug de hoofdstraat in te gaan. Een andere aanpak dan maar, want ik wil niet nog een keer die stress voelen.

Het valt me nu op dat ik langzamer loop. Dat komt onder andere omdat ik achter twee mensen aanloop, en me in hun kielzog bevindt. Het tempo wat zij hebben, hou ik aan, en dat maakt me rustiger. Wel moet ik even blijven opletten, want even later lopen zij een winkel binnen, en loop ik ze bijna achterna. Een ander vinden die me op sleeptouw kan nemen.

Valt het je ook op dat je soms clusters hebt van winkelende mensen; dat het soms heel druk s op een plek, en op de volgende juist vrijwel niemand loopt . Vanwege ruimte die tijdelijk ontstaat, maak ik bewust de keuze om een bepaalde route te lopen. “…rechtsaf, straat uitlopen, einde links en dan door…” Ik zie de route in mijn hoofd en ik ga akkoord met het voorgestelde traject.

Ik vermijd de drukte en loop langzaam de binnenstad uit. Op e rustiger straten besef ik dat ik in gedachten ben gezonken over koppelingen die ik maak bij dat wat mijn ogen zien. In sneltreinvaart vliegen er gedachtes door mijn hoofd waarvan ik de oorsprong nog nauwelijks kan terughalen.

“… hier moet ik afslaan!” Zegt een innerlijke stem. Ik kijk op en zie dat ik al bij de leukste winkelstraat van Nederland ben. Bij de afslag denk ik na over de vele details waarin mijn vriend praatte, en als een klik in mijn hoofd besluit ik nu ook bewuster te kijken naar de wereld om me heen. Al lopende met één oordopje in mijn oor en de andere onder mijn jas, vang ik flarden op van gesprekken van tegemoetkomende mensen.

Ik hoor twee meisjes zeggen “Hoeveel MB heb jij?”, wat een glimlach op mijn gezicht zet. ‘De toekomst is nu’, denk ik nog. Even verderop hoor ik een mevrouw tegen haar vriendin zeggen ‘Dat is die van de Jeugd van Tegenwoordig’. Een nog grotere glimlach en zelfs bijna een giechel deze keer. Of het nou mijn gedachte is van zojuist, of misschien de mogelijkheid dat deze dame mij voor iemand anders aanzag, of misschien wel beide, ik loop ontspannen terug naar huis.

Zelfs als ik mijn sleutel in de voordeur steek, merk ik hoe ontspannen ik ben. Ik volg mijn gedachten, ik bepaal mijn gedachten. In plaats van een slaaf van ze te zijn en op de automatische piloot – inclusief cockpitgebral – te functioneren, ben ik in controle. Bewust en vrij om te kiezen. Zelfs het getrappel vanwege hoge nood is er niet.

In een intrigerend verhaal (een soort vervolg op de documentaire The Secret) komt het verhaal van bewustzijn en goddelijkheid even naar voren. In de Bijbel staat dat toen Mozes vroeg wie hem gezonden had om de Israëliërs te bevrijden van de koning, het antwoord van God ‘I am that, I am.’ Was. Een uitspraak die erop wijst, zo vertelt de verteller, dat God overal is. De stoel waar je op zit, het huis waar je in woont, de mensen om je heen, en dus jijzelf ook. Op mij klink het als een bevestigende uitspraak; ‘Ik ben dat, echt!’, hetgeen een goede uitspraak is om (van verre gedachten) in het ‘NU’ te stappen.

Dat wat ik zie, dat ben ik, voorafgaand aan de gedachte ‘Wat zie ik eigenlijk om me heen?’ Een mooie truc om weer aanwezig te zijn in het moment en te kunnen genieten van de zovele fascinerende dingen.

Ik ben hier.

Op jouw succes!

Robert